W sytuacji zniechęcenia i zniecierpliwienia, kiedy nie starcza mi już motywacji do kontynuowania jakiegoś długoterminowego przedsięwzięcia… Krótko mówiąc – kiedy czuję się wyczerpana, a upragnionego końca jeszcze nie widać – odnajduję pokrzepienie w słowach Ryszarda Kapuścińskiego: „Jakże potrzebne jest nam nie koło ratunkowe, pozwalające biernie unosić się na powierzchni, ale mocna kotwica, którą człowiek mógłby się […]
Z okazji Świąt Zmartwychwstania mam dla Was obraz weneckiego malarza doby renesansu z pięknym wierszem Joanny Pollakówny. Niech jego ostatnie słowa zapadają głęboko w nasze serca. Pietá Belliniego Tak pięknie jeżą się blankami rdzawe mury Vicenzy przed pochodem gór spiętrzonych jak błękitna piana. Płomykiem wzbija się dziewanna kielich powoju zadziwiony bluszcz czołga się do
Zauważam, że wiosną moje ciało budzi się wcześniej. Jest to chyba związane z wydłużającym się dniem i poranną jasnością, na którą zmysły reagują naturalnie. Cudowna jest świadomość, że budzi mnie światło, które może mi towarzyszyć cały dzień. Nawet w pochmurne dni… (fot. unsplash)
Aneta Łastik zwraca uwagę, jak ważna jest praca każdego człowieka z jego wewnętrznym dzieckiem – tym, które jest w każdym z nas i oddziałuje na nasze dorosłe życie, czy mamy tego świadomość, czy nie. To wewnętrzne dziecko reaguje według schematów wyuczonych w dzieciństwie – często są one destrukcyjne i potrafią wiele w życiu namieszać. Ważne, abyśmy jako
Tym razem w salonie zapraszam do wspólnego obejrzenia krótkiego filmu. Nie mogę napisać, że jest lekki i łatwy. Warto jednak przedrzeć się przez trudny początek, bo przesłanie jest bardzo bogate. Film o „pięknie, które może powstać z popiołów”. /kliknij, żeby obejrzeć/ Poza tym urzekł mnie muzyką i kilkoma detalami. Polecam.
Dzisiaj w poczekalni zachęcam do spojrzenia w lustro. Nie tylko po to, by zatrzymać przez chwilę wzrok na swojej twarzy i nie tylko po to, by odkryć swoje piękno. Chciałabym, byście zobaczyli w tafli lustra obraz swojej osoby, ale także zwrócili uwagę na obramowanie zwierciadła. Każdy ma takie swoje granice. Warto jednak przyjąć w stosunku do nich pozytywną postawę. Patrząc w lustro,
W dziecięcym pokoju nie może zabraknąć baśni. Jest taka jedna, którą lubię szczególnie. Napisał ją Hans Christian Andersen i – co ciekawe – nie ma w niej klasycznego podziału na bohaterów dobrych i złych. Nie ma tam pięknych księżniczek, odważnych rycerzy i przebrzydłych smoków. Nie ma trzech braci, zaczarowanych pierścieni ani siedmiu wzgórz…
„Kropla drąży skałę nie siłą, lecz ciągłym padaniem.” (Owidiusz) Delikatność i łagodność nie muszą oznaczać bezsilności. Ważny jest upór, determinacja, cierpliwość. Lubię myśleć o tym, jak skała przegląda się w spadającej kropli… Jak kropla odbija skałę… (fot. unsplash)
Na początek w salonie cytat – słowa Krzysztofa Kieślowskiego, które kiedyś otworzyły przede mną szerokie, ożywcze i kojące przestrzenie: „(…) właściwie jedyną rzeczą, jaką mam naprawdę i nie ma jej nikt inny, jest moje własne życie i mój punkt widzenia”. Współbrzmi mi to dzisiaj z ideą coachingu, którego z radością doświadczam ostatnio
